در تبعید خاک

برشی از مقدمه‌ی کتابسروده هایی كه در این دفتر مشاهده می كنید‌، محصول سرایش طی یك زمانبندی یك ‌ماهه می باشد. صرف نظر از محتوا در تمامی آنها فرم غزل بكار گرفته شده است. ممکن است بارها از خود پرسیده باشیم:«آیا ـ با تولد شعر نیمایی‌، سپید، موج نو و سایر سبک‌های آوانگارد ـ زمان مرگ قالب های كهن شعر فارسی فرا رسیده است؟اگر تلقی ما ازكهنه و نو‌، فقط در سطح و فرم باشد. قاطعانه جواب خواهیم داد: «آری!»‌، اما اگر تحول شعر فارسی را زیر بنایی ببینیم‌، هرگز دربند فرم باقی نمی ‌مانیم. نیاز به وارد كردن شعر به عرصه‌ی پویای زندگی. به عبارت دیگر تصویر زندگی، باتمام تلخی ها و شیرینی های آن در شعر‌، تمامت حرف است.با تعریفی كه امروز از شعر می شود‌، به راحتی می توان شعر را از غیر شعر تشخیص داد. اگر شعر‌، «شعر» باشد. آن را می توان در هر قالبی آورد. مانند سادگی‌، شفافیت و پاكی تحسین برانگیز آب. آب زلال در هر ظرف كه در آید‌، آب است. چه در كوزه‌ یی سفالینه‌، چه در ظرفی مسین‌، یا در لیوانی خوش ‌تراش از بلور. اما باید انصاف داد‌، آب در كدام ظرف گواراتر است؟امروزه شاعری، هنر...