De Ondergang Van De Mary Deare

De Mary Deare was een vrachtboot van 6000 ton. Het schip was in twee wereldoorlogen driemaal getorpedeerd en had voordien al tweemaal schipbreuk geleden. Langer dan veertig jaar had het over de zeeën gezworven. Tijdens het officiële onderzoek naar de omstandigheden waaronder het voor de derde en laatste maal schipbreuk leed en verloren ging, beschreef Higgins, de eerste stuurman, het schip als "een drijvende doodkist van losgewrongen klinknagels en rammelende platen, een hoop oud roest, zo lek als een zeef, afkomstig van de vuilnisbelt van de Chinese Zee". Dit was het schip dat op 18 maart, gehavend en uitgeput door een storm in de Golf van Biskaje, rond het eiland Ouessant in het Kanaal terechtkwam, en daarna de voorpagina's van de kranten haalde - een schip vol geheimzinnigheid en dramatische gebeurtenissen.

John Sands, die het verhaal vertelt, is de eigenaaar van een berginsvaartuig. Hij zag de Mary deare die nacht even, heel kort, onder vreemde en angstaanjagende omstandigheden vanaf het dek van zijn zeilschip Sea Witch. De volgende morgen zag hij het schip weer - het was verlaten en dreef stuurloos rond vlak bij het uitgestrekte riffengebied van de Kanaal Eilanden. Hij begaf zich aan boord van de Mary Deare om zijn nieuwsgierigheid te bevredigen - en werd verwikkeld in een reeks dramatische gebeurtenissen.

Hammond Innes die, als altijd, ook dit keer schrijft over de strijd van de mens tegen de elementen, neemt voor de eerste maal het heftigste van die elementen als hoofdpersoon. De zee, met al haar wisselende stemmingen, buldert door de bladzijden van zijn boek. En in Gideon Patch, kapitein van de Mary Deare - een man die wanhopoige pogingen doet om de wereld en zichzelf te bewijzen wat hij waard is - vinden we iemand die tegen dat element is opgewassen. Dit boek vertelt een inderukwekkend verhaal over de zee.